สล็อตแตกง่าย เมื่อวันที่ 4 กันยายน เรื่องราวในช่วงต้น ของ หนังสือเล่มใหม่ของ Bob Woodward ได้เปิดเผยถึง “อาการทางประสาท” ที่เกิดขึ้นภายในฝ่ายบริหารของ Trump จากนั้นในบ่ายวันถัดมา “เจ้าหน้าที่อาวุโส” ได้เปิดเผยต่อสาธารณะ – แม้ว่าจะไม่เปิดเผยตัวก็ตาม – โดยมีบทความวิจารณ์ใน The New York Times
ปิดราง?
ข้อมูลเชิงลึกล่าสุดเกี่ยวกับการบริหารแบบ “นอกระบบ” ที่เห็นได้ชัดว่าสอดคล้องกับการเปิดเผยที่นำเสนอจากแหล่งอื่น ที่ น่าเชื่อถือน้อยกว่า
แม้ว่าพวกเขาจะตกตะลึงและก่อให้เกิดความกังวลอย่างมาก แต่ก็ไม่มีใครควรแปลกใจเมื่อได้รับภูมิหลังของทรัมป์
ในเดือนแรกของวาระของทรัมป์ ฉันได้เขียนบทความเรื่อง The Conversation โดยสังเกตว่าประสบการณ์ของทรัมป์ในฐานะหัวหน้าธุรกิจส่วนตัวที่ครอบครัวเป็นเจ้าของนั้นไม่พร้อมสำหรับความต้องการของตำแหน่งประธานาธิบดี
นั่นเป็นเพราะผู้นำของบริษัทเอกชนไม่ต้องเผชิญกับข้อจำกัดด้านธรรมาภิบาลที่กำหนดข้อจำกัดในพฤติกรรมของซีอีโอที่บริหารบริษัทมหาชน ซีอีโอของบริษัทเอกชนไม่มีคณะกรรมการอิสระที่จะตอบ ไม่มีข้อกำหนดของความโปร่งใสที่กำหนดโดยสำนักงานคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ และไม่มีข้อกำหนดสำหรับการกำกับดูแลการบัญชีภายนอก
ในขณะที่ธุรกิจส่วนตัวที่ดำเนินกิจการโดยครอบครัวสามารถเป็นแบบอย่างของการกำกับดูแลที่มีประสิทธิภาพ แต่เราไม่ค่อยรู้เนื้อหาที่แท้จริงเกี่ยวกับองค์กรทรัมป์ ความหลงใหลในความลับ ของเขา ทำให้การประเมินที่แท้จริงเป็นไปไม่ได้
เรารู้ว่าทรัมป์ไม่รับผิดชอบต่อใคร เขาห้อมล้อมตัวเองด้วยลูกๆ และผู้คน รวมถึง Michael Cohen “ผู้ซ่อม” ผู้ภักดีของเขาซึ่งรับใช้เขาเพียงคนเดียว
ความพยายามครั้งเดียวของเขาในการเป็นผู้นำบรรษัทมหาชน ซึ่งดำเนินการภายใต้ข้อจำกัดด้านธรรมาภิบาลที่กำหนดโดยกฎหมายและระเบียบข้อบังคับ พิสูจน์แล้วว่าเป็นหายนะที่ไม่ได้รับการบรรเทา – สำหรับนักลงทุนสาธารณะ
คณะกรรมการก้าวเข้าสู่
บริษัทมหาชนถูกควบคุมแตกต่างกัน และคณะกรรมการซึ่งครึ่งหนึ่งต้องมีความเป็นอิสระ ถือเอาความรับผิดชอบตามกฎหมาย ของตน อย่างจริงจัง
ตัวอย่างเช่น ความรับผิดชอบที่ได้รับความไว้วางใจกำหนดให้กรรมการต้องดำเนินการเพื่อผลประโยชน์สูงสุดของบริษัท บทบาทการกำกับดูแลของพวกเขาเกี่ยวข้องกับการกำกับดูแลของ CEO และเจ้าหน้าที่อื่นๆ และหน้าที่ในการดูแลของพวกเขาจำเป็นต้องให้ความสนใจอย่างใกล้ชิดและสม่ำเสมอต่อการทำงานขององค์กร
เมื่อคำนึงถึงหน้าที่เหล่านี้ คณะกรรมการจึงได้ขับไล่ซีอีโอ – หรือที่ปกติกว่านั้นคือบังคับให้พวกเขาลาออก
บ่อยครั้ง คณะกรรมการสูญเสียความเชื่อมั่นในกลยุทธ์ที่ CEO ใฝ่หา นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นที่ Hewlett Packard เมื่อคณะกรรมการไล่ Carly Fiorina ในปี 2548 ไม่กี่ปีหลังจากการเข้าซื้อกิจการของ Compaq ผู้ผลิตคอมพิวเตอร์ที่เป็นคู่แข่งกันอย่างหายนะได้ ทำลาย มูลค่าตลาดของ HP ไปครึ่งหนึ่ง
แต่ยังเป็นที่รู้กันว่าคณะกรรมการจะก้าวเข้ามา และกำลังดำเนินการด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นเมื่อพฤติกรรมส่วนตัวของ CEO ก้าวข้ามเส้นและขู่ว่าจะเป็นอันตรายต่อสวัสดิภาพของบริษัท
ตัวอย่างเช่น ในต้นปี 2560 ผลประกอบการทางการเงินของ Uber ภายใต้ผู้ก่อตั้ง Travis Kalanick นั้นดูดี แต่สมาชิกคณะกรรมการต่างตื่นตระหนกกับผลการสำรวจทัศนคติของพนักงานภายในและตกใจเมื่อวิดีโอสมาร์ทโฟนจับภาพ Kalanick ตะโกนใส่คนขับ Uber ของเขา เมื่อถึงเดือนมีนาคมเขาก็จากไป – ไม่ถูกไล่ออก แต่ถูกบังคับให้ลาออกอย่างชัดเจน
และเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา การดำรงตำแหน่งของ John Schnatter ผู้ก่อตั้งที่เป็นสัญลักษณ์อีกคนหนึ่งคือ John Schnatter ของ Papa John ก็มาถึงจุดจบเช่นเดียวกัน ไม่มีการร้องเรียนเกี่ยวกับผลการดำเนินธุรกิจ ประเด็นคือการใช้ภาษาที่เหยียดเชื้อชาติซึ่งทำให้คณะกรรมการบังคับให้เขาออกจากตำแหน่งประธาน – เพียงหนึ่งปีหลังจากที่เขาสูญเสียบทบาทซีอีโอเนื่องจากพฤติกรรมก่อกวนอื่น ๆ
ประเด็นสำคัญในตัวอย่างเหล่านี้ก็คือ แม้ว่าพฤติกรรมของผู้บริหารจะกระตุ้นให้มีการถอดถอน แต่ผลประกอบการทางการเงินของบริษัทก็ยังอยู่ในใจของกรรมการ ตัวอย่างเช่น ยอดขายของ Papa John ลดลงเมื่อคำพูดของเขาแพร่กระจายไปทั่ว พฤติกรรมที่ไม่ดีของ CEO จะสะท้อนถึงบริษัทที่ไม่ดีและส่งผลเสียต่อประสิทธิภาพการทำงาน
ความจริงก็คือบอร์ดอาจสูญเสียความมั่นใจในซีอีโอของตนด้วยเหตุผลหลายประการ เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น กฎการกำกับดูแลต้องการให้พวกเขาดำเนินการเพื่อผลประโยชน์สูงสุดของบริษัท
และนี่คือจุดที่ความสำคัญของสมาชิกคณะกรรมการอิสระ – ซึ่งไม่มีความสัมพันธ์กับ CEO หรือพนักงานคนอื่นของบริษัท – เข้ามา พวกเขาทบทวนผลการปฏิบัติงานของ CEO เป็นประจำและมีหน้าที่รับผิดชอบในการว่าจ้างผู้ตรวจสอบภายนอกเพื่อให้มั่นใจว่าระบบการควบคุมภายในมีความเหมาะสมและเชื่อถือได้
สุดท้าย แม้ว่าคณะกรรมการของ aa จะล้มเหลวในการปฏิบัติหน้าที่ นักเคลื่อนไหวของ ผู้ถือหุ้นและนักลงทุนสถาบันรายใหญ่ก็สามารถเรียกร้องความรับผิดชอบได้ และ เพิ่มมากขึ้น
เซอร์ไพรส์ของจริง
สิ่งที่น่าทึ่งสำหรับฉันในแง่ของการเปิดเผยล่าสุดคือสิ่งที่พวกเขาเปิดเผยเกี่ยวกับความอ่อนแอที่เห็นได้ชัดของกลไกการกำกับดูแลภายในรัฐบาลกลาง
ไม่ได้หมายความว่ากลไกดังกล่าวไม่มีอยู่จริง บรรพบุรุษผู้ก่อตั้งได้เขียนการตรวจสอบและถ่วงดุล อย่างชัดเจน ในรัฐธรรมนูญของสหรัฐอเมริกา สภาคองเกรสตั้งใจที่จะทำหน้าที่เป็นสาขาที่เท่าเทียมกันเพื่อลดการล่วงเกินและการละเมิดที่อาจเกิดขึ้นจากผู้บริหารระดับสูง แต่มีการล่มสลายของการกำกับดูแลรัฐธรรมนูญโดยสภาคองเกรส
ประธานาธิบดีไม่สามารถถูกไล่ออกได้อย่างแน่นอน แต่ในกรณีร้ายแรง สามารถลบออกได้ รัฐธรรมนูญของสหรัฐอเมริกาเสนอกลไกสองประการในการทำเช่นนั้น มาตรา 3 มาตรา 3 ข้อ 1 กล่าวว่าประธานาธิบดีสามารถฟ้องร้องโดยสภาและถอดถอนโดยวุฒิสภาเนื่องจาก ” อาชญากรรมและความผิดทางอาญาสูง ” – อย่างไรก็ตาม ฝ่ายนิติบัญญัติเลือกที่จะให้คำจำกัดความพวกเขา
และการแก้ไขครั้งที่ 25อนุญาตให้รองประธานาธิบดีและคณะรัฐมนตรีส่วนใหญ่ประกาศว่าประธานาธิบดี “ไม่สามารถปลดประจำการอำนาจและหน้าที่ของสำนักงานของเขาได้” ซึ่งในท้ายที่สุดจะต้องใช้สองในสามของสภาทั้งสองสภาเพื่อรักษา – สูงเป็นพิเศษ อุปสรรค์ด้วยเหตุผลที่ดี
อย่างไรก็ตาม กลไกเหล่านี้ขึ้นอยู่กับความเต็มใจของสภาคองเกรสที่จะยอมรับบางอย่าง เช่น ความไว้วางใจและความรับผิดชอบในการดูแลของคณะกรรมการบริษัท แม้ว่าจะไม่ผ่านกระบวนการฟ้องร้องที่ช้า แต่ประธานาธิบดีก็อาจถูกกดดันให้ลาออก เช่นเดียวกับที่คณะกรรมการยืนยันว่าซีอีโอ “โดยสมัครใจ” ลาออก นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นกับ Richard Nixon ในปี 1974 เมื่อการฟ้องร้องและการตัดสินลงโทษกลายเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
กลไกสุดท้ายที่สหรัฐฯ มีนั้นคล้ายกับผู้ตรวจสอบอิสระ ชื่อของเขาคือโรเบิร์ต มูลเลอร์ และในความเห็นของฉัน มันเป็นกลไกการกำกับดูแลสถาบันเพียงกลไกเดียวที่ใช้งานได้ ตราบใดที่มูลเลอร์ไม่ได้ถูกไล่ออกโดยสรุปตามที่ประธานาธิบดีต้องการ
ความสำคัญของกฎเกณฑ์
ฉันไม่ต้องการที่จะแนะนำว่าการกำกับดูแลกิจการสาธารณะนั้นสมบูรณ์แบบ
บ่อยครั้งที่ผลประโยชน์ของนักลงทุนเอกชนอยู่เหนือผู้มีส่วนได้ส่วนเสียอื่น ๆ ซึ่งชุมชนและชีวิตได้รับผลกระทบจากการตัดสินใจขององค์กร การป้องกันมักจะถูกหลีกเลี่ยง
แต่ประเด็นของฉันคือกฎเกณฑ์อยู่ที่นั่น และกฎเหล่านี้มักใช้ได้ผล
และมากเป็นเดิมพัน เมื่อธรรมาภิบาลของบรรษัทล่มจม อาจสูญเสียเงินหลายล้าน หรือแม้แต่พันล้านดอลลาร์ งานถูกทำลาย กองทุนเกษียณอายุก็สูญสิ้นไป เมื่อพูดถึงการปกครองประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศที่มีคลังอาวุธนิวเคลียร์ อันตรายนั้นมีอยู่จริงและมีอยู่จริง สล็อตแตกง่าย
